علائم روان شناختی یک فرد ممکن است شامل احساس این باشد که بدون کلونوپین نمی تواند آرام شود یا به خواب برود. برخی افراد حتی ممکن است آن را با الکل یا سایر داروها مخلوط کنند تا اثرات آن تشدید شود. کلونوپین همچنین ممکن است به عملکرد حافظه آسیب برساند. این دارو به ویژه برای مغز افراد مسن مضر است، زیرا می تواند باعث اختلالات شناختی و هذیان شود.
برخی از افراد ممکن است واکنشی متناقض به کلونوپین داشته باشند، به این معنی که باعث رفتاری می شود که قرار است از آن جلوگیری کند. به عنوان مثال، کلونوپین می تواند باعث افزایش تحریک پذیری، اضطراب و بی قراری در برخی افراد شود.
استفاده مزمن از کلونوپین می تواند باعث ایجاد تحمل شود که به این دلیل رخ می دهد که بدن به حضور دارو عادت کرده و دوزهای معمول دیگر مؤثر نیستند. این ممکن است باعث شود فرد به تدریج دوزهای بالاتری از دارو مصرف کند که خطر اعتیاد و مصرف بیش از حد را افزایش می دهد.
مصرف طولانی مدت کلونوپین همچنین ممکن است منجر به اثر بازگشتی به مشکلاتی شود که در ابتدا با دارو درمان شده بودند. به عنوان مثال، اگر فرد یک دوز را فراموش کند، اضطراب می تواند افزایش یابد.
راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی سوء مصرف آرام بخش، خواب آور و ضد اضطراب ها را به عنوان دسته خاص خود در سوء مصرف مواد مخدر می شناسد. از آن جایی که کلونوپین یک آرام بخش است، اعتیاد به کلونوپین یک تشخیص شناخته شده است.
معیارهای مختلفی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی برای ارزیابی شدت اعتیاد به آرام بخش ها استفاده می شود. این موارد شامل اما محدود به موارد زیر نیست:
به طور کلی، هر چه علائم یک فرد بیشتر باشد، اختلال مصرف مواد مخدر شدیدتر است.
هنگام مبارزه با اعتیاد به کلونوپین، علائم ترک فیزیکی تنها موانعی نیستند که باید بر آن‌ها غلبه کرد.
فردی که از کلونوپین سوء استفاده می کند احتمالاً عوارض جانبی را تجربه می کند. این علائم زمانی که کلونوپین با الکل یا سایر داروها مخلوط می شود افزایش می یابد. مصرف کلونوپین با الکل هرگز توصیه نمی شود و فقط باید تحت نظارت دقیق پزشک با مواد افیونی ترکیب شود. برخی از عوارض جانبی کلونوپین می تواند ماهیت فیزیکی داشته باشد و ممکن است با دوزهای بالای دارو تشدید شود.
