معمول ترین خصایص این اختلال عبارت است از وجود خلق افسرده در بیشتر اوقات روز و در بیشتر روزها.
افسرده خویی با احساس بی کفایتی، احساس گناه، تحریک پذیری و خشم؛ انزوا از جامعه؛ از دست دادن علایق؛ و بی فعالیتی و فقدان بهره وری همراه است.
اصطلاح «دیس تایمی» که به معنای کج خلقی است در 1980 وضع شد. تا پیش از 1980 اکثر بیمارانی که امروزه دچار روان نژندی افسردگی می دانستند که گاه افسردگی روان نژندانه نیز خوانده می شد.
وجه افتراق اختلال دیس تایمی از اختلال افسردگی اساسی این است که بیماران مبتلا به اختلال دیس تایمی از این شکایت دارند که همیشه افسرده بوده اند. بنابراین اکثر موارد این اختلال شروع زودرسی دارند و در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شوند و وقتی بیماران به سنین 20 تا 30 سالگی می رسند حتماَ اختلالشان شروع شده است.
یک گونه فرعی از این اختلال که شیوع دیررسی دارد و بسیار کمتر شایع است و از نظر بالینی به خوبی مشخص نشده است در میان افراد میانسال و سالمندان شناسایی شده است ولی شناسایی این گونه عمدتاَ مبتنی بر مطالعات اپیدمیولوژیک در اجتماع بوده است.
دیس تایمی (افسرده خویی) می تواند به صورت عارضه ثانویه سایر اختلالات روانی بروز کند ولی مفهوم محوری و اساسی اختلال دیس تایمی یک اختلال عاطفی فرعی یا اختلال افسردگی تحت بالینی است.
سابقه خانوادگی بیماران مبتلا به دیس تایمی نوعاً مملو از هر دو نوع افسردگی اساسی و اختلال دوقطبی است، و این یکی از قوی ترین یافته های مؤید این مساله است که اختلال دیس تایمی با اختلالات اولیه خلق ارتباط دارد.
اختلال دیس تایمی (افسرده خویی) در جمعیت عمومی شایع است، یعنی 5 تا 6 درصد از کل افراد به آن مبتلا هستند. در بیماران مطبهای روانپزشکان عمومی هم شایع است، به طوری که حدود یک سوم تا یک دوم از کل این بیماران دچار این اختلال هستند.
هیچ تفاوتی از نظر میزان بروز این اختلال در میان دو جنس مشاهده نمی شود. اختلال دیس تایمی در زنان زیر شصت و چهارسال شایعتر از مردان با هر سن و سالی است. در افراد مجرد و جوان و کم درآمد نیز اختلال دیس تایمی شایعتر است.
گذشته از اینها اختلال دیس تایمی خیلی از اوقات همزمان با سایر اختلالات روانی به ویژه همزمان با اختلال افسردگی اساسی مشاهده می شود و در صورت بروز همزمان با اختلال افسردگی اساسی، احتمال فروکش کامل آن در بین دوره ها کمتر می شود.
بیماران مبتلا به اختلال دیس تایمی همچنین ممکن است همزمان به اختلالات اضطرابی (به ویژه اختلال پانیک)، سوء مصرف مواد، و اختلال شخصیت مرزی نیز دچار باشند. این اختلال در میان بستگان درجه اول فرد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی شایعتر است.
این گونه بیماران مبتلا به اختلال دیس تایمی ممکن است انواع و اقسام داروهای روانپزشکی از داروهای ضدافسردگی و ضدمانیا مثل لیتیوم و کاربامازپین تا داروهای رخوتزا ( سداتیو ) – خواب آور را مصرف کنند.
کلینیک روانپزشکی دی به سرپرستی دکتر بختیاری و با در اختیار داشتن کادر پزشکی و روانپزشکی مجرب، با بیش از 20 سال سابقه در تشخیص و درمان انواع اختلالات خلقی و اختلال دیس تایمی بصورت شبانه روزی آماده ارایه خدمات روانپزشکی و روانپزشکی اورژانسی به هموطنان عزیز می باشد.
