حقایقی در مورد بنزودیازپین ها

ابتدا باید بدانیم که مصرف بنزودیازپین ها برای چه مواردی استفاده می شوند.

مصرف بنزودیازپین به عنوان ضد اضطراب

اضطراب و استرس شدید اغلب می تواند باعث علائم فیزیکی مانند ضربان قلب سریع، تنفس کم عمق، تنفس سریع و افزایش فشار خون شود. سیستم عصبی مرکزی مسئول این عملکردهای اساسی است. افرادی که دارای اختلالات اضطرابی یا پانیک هستند ممکن است از ویژگی های افسردگی بنزودیازپین ها بهره مند شوند زیرا این داروها می توانند به کاهش این عملکردها کمک کنند. این اساساً بدن را فریب می‌دهد تا کمتر دچار استرس شود.

مصرف بنزودیازپین به عنوان شل کننده عضلانی

از آن جایی که بنزودیازپین ها سیستم عصبی مرکزی را کاهش می دهند، می توانند به افراد کمک کنند تا عضلات خود را شل کنند. به عنوان مثال، اگر فردی از یک بیماری دردناک فک به نام اختلال مفصل گیجگاهی فکی رنج می برد، دندانپزشک او ممکن است بنزودیازپین تجویز کند. این عارضه ناشی از سفت شدن ماهیچه های فک است و بنزودیازپین ها می توانند به بیمار کمک کنند تا فک خود را باز کرده و شل کند و تنش وارد شده بر روی مفاصل گیجگاهی فکی را آزاد کند.

مصرف بنزودیازپین به عنوان آرام بخش- خواب آور

پزشکان ممکن است از بنزودیازپین ها به عنوان مکمل های بیهوشی در بیمارانی که برای جراحی آماده می شوند استفاده کنند. اثرات آرام بخش داروها می تواند به بیمار کمک کند تا آرام شود و اضطراب او را در مورد عمل کاهش دهد. بنزودیازپین ها همچنین ممکن است در درمان ترک الکل استفاده شوند، اگر بیمار در طول سم زدایی با مشکلاتی مواجه شود. ویژگی های آرام بخش بنزودیازپین ها به افرادی که از اعتیاد به الکل بهبود می یابند اجازه می دهد تا وارد حالت آرامش عمیق شوند که در طی آن می توانند علائم ترک الکل را در راحتی نسبی تجربه کنند.

مصرف بنزودیازپین به عنوان ضد تشنج

افراد مبتلا به اختلالات تشنجی مانند فلج مغزی ممکن است گاهی از مصرف بنزودیازپین ها سود ببرند. به عنوان مثال، فرد مبتلا به صرع ممکن است دچار تشنج های مکرر شود که می تواند باعث تشنج غیر قابل کنترل و آسیب دیدن او شود. پزشک ممکن است یک بنزودیازپین برای کاهش سطح تشنج مرتبط با یک دوره تشنج تجویز کند.

بنزودیازپین ها چقدر در سیستم شما باقی می مانند

• زاناکس (آلپرازولام): زاناکس یک تا دو ساعت طول می کشد تا به اوج اثر بخشی خود برسد و نیمه عمر آن دوازده ساعت است.
• لکسوتان (برومازپام): لکسوتان یک تا چهار ساعت طول می کشد تا به اوج اثر خود برسد و نیمه عمر آن بیست ساعت است.
• لیبریوم (کلردیازپوکساید): لیبریوم یک تا چهار ساعت طول می کشد تا به اوج اثر خود برسد و نیمه عمر آن صد ساعت است.
• کلونوپین (کلونازپام): کلونوپین یک تا چهار ساعت طول می کشد تا به اوج اثر خود برسد و نیمه عمر آن سی و چهار ساعت است.
• والیوم (دیازپام): والیوم یک تا دو ساعت طول می کشد تا به اوج اثر خود برسد و نیمه عمر آن صد ساعت است.
• آتیوان (لورازپام): آتیوان یک تا چهار ساعت طول می کشد تا به اوج اثر خود برسد و نیمه عمر آن پانزده ساعت است.
• روهیپنول (فلونیترازپام): روهیپنول یک تا دو ساعت طول می کشد تا به اوج اثر خود برسد و نیمه عمر آن بین هجده تا بیست و شش ساعت است.

مدت زمانی که طول می کشد تا بنزودیازپین ها از سیستم شما خارج شوند از فردی به فرد دیگر و دوز به دوز دیگر متفاوت است، با عواملی مانند سن، وزن، داروی خاص مصرف شده و موارد بیشتر بر این بازه های زمانی تأثیر می گذارد. با این حال، آزمایش ادرار برای بنزوها به طور کلی می تواند وجود بنزو را تا هفت روز پس از آخرین دوز تشخیص دهد، در حالی که آزمایش فولیکول مو می تواند آن را تا نود روز تشخیص دهد.

سطوح اوج و نیمه عمر داروی بنزودیازپین ها به داروی خاص مصرف شده، مقدار دوز، زمان بین دوزها و روش مصرف بستگی دارد.

به طور کلی می توان بنزوها را به سه دسته تقسیم کرد

• بنزوهای فوق کوتاه اثر: نیمه عمر بنزودیازپین های فوق کوتاه اثر پنج ساعت یا کمتر است.
• بنزوهای کوتاه اثر و متوسط: این دسته از بنزودیازپین ها نیمه عمری دارند که بین پنج تا بیست و چهار ساعت متغیر است.
• بنزوهای طولانی اثر: بنزودیازپین های طولانی اثر دارای ارزش نیمه عمر بیست و چهار ساعت یا بیشتر هستند. بنزوهای این گروه دارای متابولیت‌های فعال دارویی طولانی مدت هستند که با دوزهای متعدد، ذخایر قابل توجهی در بدن ایجاد می‌کنند.