اگر یکی از نزدیکان شما از والیوم (دیازپام) استفاده می کند یا از آن سوء استفاده می کند، ممکن است برایتان سوال شود که آیا مصرف والیوم خطرناک است یا خیر.
والیوم زمانی که دقیقاً مطابق با تجویز پزشک مصرف شود، لزوماً خطرناک نیست. با این حال، به عنوان یک ماده کنترل شده، همیشه احتمال سوء مصرف، اعتیاد و وابستگی به آن وجود دارد. پتانسیل مصرف بیش از حد نیز وجود دارد، به خصوص اگر فردی والیوم را با داروهای دیگر مانند مواد افیونی ترکیب کند. حدود شانزده درصد از مرگ و میر ناشی از مصرف بیش از حد مواد افیونی شامل بنزودیازپین هایی مانند والیوم است.
مصرف بنزودیازپین ها نیز ممکن است با اثرات طولانی مدت سلامتی مرتبط باشد، حتی اگر فردی دارو را دقیقاً طبق تجویز مصرف کند.
بهترین اتفاقی که می تواند برای فردی معتاد به بنزودیازپین ها بیفتد زمانی است که به دنبال کمک حرفه ای باشد. متخصصان می توانند به بیماران کمک کنند تا علائم ترک اعتیاد را پشت سر بگذارند، بهبودی کامل را طی کنند و با هر گونه اختلال روانی که ممکن است از آن رنج می برند مقابله کنند.
دیازپام را نباید با برخی مواد دیگر یا کلاس های دارویی مخلوط کرد. یک دسته از داروهایی که نباید با آن ترکیب شود، مواد مخدر هستند. هم دیازپام و هم مواد مخدر عملکرد سیستم عصبی مرکزی و تنفس را سرکوب می کنند. هنگامی که آن‌ها با هم ترکیب می شوند، این سرکوب می تواند تا حدی شدید باشد که فردی هوشیاری خود را از دست بدهد یا بمیرد.
مخلوط دیازپام با الکل نیز اغلب کشنده است. تعداد اوردوز و مرگ و میر ناشی از ترکیب بنزو و الکل در سال های اخیر به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
الکل، مانند مواد مخدر، ضد اضطراب است و ترکیب آن با چیزی مانند دیازپام می تواند منجر به آرام‌بخشی بیش از حد شود.
در نهایت، دیازپام یک ماده قانونی است، مانند داروهای مخدر. دیازپام پتانسیل اعتیاد کمتری نسبت به مواد مخدر دارد، اما این خطر هنوز وجود دارد. همچنین در سال‌های اخیر تلاش‌هایی برای سخت‌تر کردن دستورالعمل‌های تجویز دیازپام و سایر بنزودیازپین‌ها صورت گرفته است. به عنوان مثال، از پزشکان و داروخانه‌ها می‌خواهند تا سوابق دقیق نسخه‌ای را نگه دارند که می‌تواند توسط سازمان‌های مجری قانون استفاده شود. همچنین دستورالعمل هایی در مورد این که چه مقدار دیازپام را می توان در یک زمان تجویز کرد، وجود دارد. اگر شخصی بدون نسخه معتبر از دیازپام استفاده کند، می تواند خطرساز شود.
قطع مصرف والیوم بیشتر از سایر بنزودیازپین ها طول می کشد. والیوم یک بنزودیازپین طولانی اثر است که برای تسکین طولانی مدت از اضطراب ساخته شده است.
به دلیل اثرات طولانی مدت آن، مدتی طول می کشد تا علائم ترک شروع شود. در برخی موارد، اولین علائم ترک والیوم ممکن است تا هفت روز در مصرف کنندگان سنگین رخ ندهد.
مطالعه ای در دهه 1980 مدت زمان ترک را در افرادی که شصت تا صد و بیست میلی گرم والیوم را برای سه تا چهارده سال استفاده کرده بودند مورد بررسی قرار داد. علائم ترک گروه بیش از یک ماه طول کشید.
