ترامادول یک مسکن مخدر تجویزی برای دردهای متوسط است که اغلب برای درد پس از جراحی یا درد مزمن ناشی از شرایطی مانند فیبرومیالژیا استفاده می‌شود. این دارو به صورت قرص‌های ۵۰، ۱۰۰، ۱۵۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی‌گرمی عرضه شده و به صورت خوراکی مصرف می‌شود. ترامادول نباید همراه با سایر مواد افیونی مصرف شود. نام‌های تجاری ترامادول عبارتنداز:
اولترام
Ultram ER
ConZip
رایزولت
نام‌های رایج خیابانی برای ترامادول عبارتند از ترامیا، قرص‌های خنک‌کننده و اولترا.
ترامادول با اتصال به گیرنده‌های مواد افیونی در مغز عمل کرده و درد را تسکین می‌دهد. اگرچه این دارو در درمان دردهای حاد یا مزمن خفیف تا متوسط مؤثر است، اما یکی از کم‌مصرف‌ترین مسکن‌ها محسوب می‌شود. با این حال، ترامادول همچنان می‌تواند اعتیادآور باشد، به‌ویژه زمانی که برای مدت طولانی یا در دوزهای بالاتر از تجویز مصرف شود.
کسانی که ترامادول را به‌طور نادرست مصرف می‌کنند، در معرض خطر اعتیاد قرار دارند. حتی در برخی موارد، افرادی که به دستورات پزشک خود عمل می‌کنند نیز ممکن است به این دارو معتاد شوند.
افرادی که سابقه سوءمصرف مواد دارند، احتمال بیشتری برای اعتیاد به ترامادول دارند، اما حتی کسانی که هرگز الکل یا مواد مخدر مصرف نکرده‌اند نیز در معرض خطر هستند. ترامادول معمولاً به دلیل پتانسیل اعتیادآوری کمتر نسبت به سایر داروها تجویز می‌شود، اما این به معنای بدون خطر بودن آن نیست.
پس از مصرف مکرر و طولانی مدت ترامادول، بسیاری از افراد نسبت به دارو تحمل پیدا می‌کنند این به این معناست که برای احساس اثرات دارو، باید دوزهای بیشتری مصرف کنند. همراه با تحمل، مصرف‌کنندگان ترامادول ممکن است با قطع مصرف دارو علائم ترک را تجربه کنند. ترک ترامادول می‌تواند باعث تحریک‌پذیری، افسردگی و علائمی شبیه به آنفولانزا شود.
تحمل و ترک ترامادول نشانه‌های رایجی هستند که نشان می‌دهند فردی به این دارو وابسته شده است. همچنین، علائم اعتیاد به ترامادول می‌تواند نشان‌دهنده یک بیماری مزمن عصبی با عوامل ژنتیکی، روانی-اجتماعی و محیطی باشد که همه این عوامل بر نحوه ایجاد آن تأثیر می‌گذارند. سایر نشانه‌های اعتیاد شامل هوس‌های مکرر، مشکلات روابط ناشی از مصرف مواد مخدر و مصرف غیرقابل کنترل ترامادول هستند.
سوءاستفاده از ترامادول لزوماً به معنای اعتیاد نیست، اما وجود وابستگی جسمی و روانی معمولاً نشان‌دهنده اعتیاد است. بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ۱۱ معیار برای تشخیص اعتیاد وجود دارد. بسته به تعداد معیارهایی که فرد دارد، او ممکن است به اختلال خفیف، متوسط یا شدید مصرف مواد یا اعتیاد مبتلا باشد. رفتارهای زیر معمولاً با اعتیاد به ترامادول همراه هستند:
ترامادول معمولاً به دلیل پتانسیل اعتیادآوری کمتر نسبت به سایر مسکن‌های مخدر تجویز می‌شود. اما حتی زمانی که ترامادول به درستی و تحت نظر پزشک مصرف شود، مصرف‌کنندگان ممکن است با عوارض جانبی مانند حالت تهوع و سرگیجه مواجه شوند.
سوءاستفاده از ترامادول این دارو را خطرناک‌تر می‌کند و مصرف‌کنندگان را در معرض خطر عوارض جانبی شدید یا مصرف بیش از حد قرار می‌دهد. مصرف ترامادول همراه با سایر مواد نیز که به آن مصرف چند دارویی می‌گویند، خطر عوارض جانبی جدی و گاه کشنده را افزایش می‌دهد. عوارض جانبی سوءمصرف ترامادول ممکن است شامل موارد زیر باشد:
ترامادول به دلیل اثرات آرام‌بخش و سرخوشی‌اش مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد. افرادی که از ترامادول سوءاستفاده می‌کنند، معمولاً احساس آرامش و شادی می‌کنند. افرادی که درد شدید دارند ممکن است دوزهای بالاتری از این دارو را مصرف کنند که آن‌ها را در معرض خطر عوارض جانبی جدی مانند تشنج و افسردگی تنفسی قرار می‌دهد.
ترامادول به عنوان یک تضعیف کننده سیستم عصبی مرکزی، عملکرد ریه و قلب را کاهش می‌دهد. مصرف دوزهای بسیار بالای ترامادول می‌تواند منجر به توقف تنفس و مصرف بیش از حد، کشنده شود. علائم شدید سوءمصرف ترامادول شامل تشنج و افسردگی سیستم عصبی مرکزی است. افسردگی سیستم عصبی مرکزی زمانی رخ می‌دهد که عملکرد سیستم عصبی به حدی کاهش می‌یابد که ضربان قلب و تنفس کند می‌شوند، که می‌تواند به از دست دادن هوشیاری، کما و حتی مرگ منجر شود.علائم مصرف بیش از حد ترامادول می تواند شامل موارد زیر باشد:
گاهی اوقات ترامادول همراه با سایر داروها مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد که به آن استفاده چند دارویی می‌گویند. معمولاً مصرف‌کنندگان ترامادول را با مواد دیگر ترکیب می‌کنند تا اثرات مصرف را افزایش دهند یا خود درمانی کنند. اعتیاد و سوءمصرف ترامادول اغلب با استفاده از ترکیبات زیر رخ می‌دهد:
خطر اعتیاد به ترامادول زمانی بیشتر می‌شود که این دارو همراه با مواد دیگر مصرف شود. به عنوان یک تضعیف کننده‌ی سیستم عصبی مرکزی، ترکیب ترامادول با سایر داروهای تضعیف کننده‌ی سیستم عصبی مرکزی می‌تواند بسیار خطرناک باشد. این ترکیب‌ها می‌توانند منجر به افسردگی تنفسی شوند و همچنین خطر تشنج یا مصرف بیش از حد را افزایش دهند.
از دیگر عوارض جانبی بالقوه خطرناک سوءمصرف ترامادول، سندرم سروتونین است که در صورت عدم درمان می‌تواند تهدیدکننده زندگی باشد. سندرم سروتونین بیشتر در بیمارانی مشاهده می‌شود که ترامادول و داروهای ضدافسردگی را همزمان مصرف می‌کنند. این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که سروتونین، یک ماده شیمیایی که سیگنال‌ها را در مغز ارسال می‌کند، بیش از حد تولید شود یا در مغز باقی بماند. علائم سندرم سروتونین عبارتنداز:
علائم ترک ترامادول می‌تواند شدید و در برخی موارد خطرناک باشد. این علائم شامل تحریک‌پذیری، اضطراب، افسردگی، تعریق، لرزش، بی‌خوابی و علائم شبیه به آنفولانزا می‌شود. در موارد شدیدتر، ممکن است تشنج و مشکلات قلبی نیز رخ دهد.
سم‌زدایی و درمان با کمک پزشکی بهترین راه برای غلبه بر اعتیاد به ترامادول است. این فرآیند شامل نظارت پزشکی، استفاده از داروهای جایگزین و مشاوره روان‌شناختی است. برای یافتن یک برنامه درمانی مناسب، همین امروز با یک ارائه‌دهنده درمان تماس بگیرید و مسیر درمان را آغاز کنید.
