ب2 یا بوپرنورفین یک داروی آرام‌بخش و مسکن بسیار قوی است که امروزه در بسیاری از مراکز و کلینیک‌های درمانی برای ترک اعتیاد تجویز می‌شود. با این حال، این دارو می‌تواند عوارض جسمی و روانی مشابه هروئین یا متادون ایجاد کند. مصرف ب2 باعث وابستگی شدید در بیمار می‌شود و او را به سمت اعتیاد به این ماده سوق می‌دهد.
ب2 یک داروی نیمه‌مصنوعی است که از یک آلکالوئید موجود در گیاهان خشخاش، مشتق شده است. برخلاف بسیاری از مواد افیونی، بوپرنورفین یک آگونیست جزئی مواد افیونی است، به این معنی که گیرنده‌های مواد افیونی را به اندازه آگونیست‌های کامل اوپیوئیدی فعال نمی‌کند. به همین دلیل، کمتر احتمال دارد که سرخوشی شدید مرتبط با مواد افیونی را القا کند.ب2 به اشکال مختلفی موجود است، از جمله:
چه از ب2 برای تسکین درد یا درمان اعتیاد به مواد افیونی استفاده شود، ممکن است عوارض جانبی مختلفی را به همراه داشته باشد، مانند:
علاوه بر این، استفاده طولانی مدت از ب2 ممکن است خطرات جدی‌تری به همراه داشته باشد از جمله:
ب2 اعتیادآور است، حتی اگر برای درمان اعتیاد به مواد افیونی استفاده شود. مصرف آن طبق تجویز، خطر مصرف بیش از حد و مرگ را کاهش می‌دهد، اما برای بیمارانی که در دوره بازپروری بوپرنورفین هستند، ممکن است در نهایت اعتیاد خود را با مواد افیونی دیگر جایگزین کنند.
اعتیاد ب2 می‌تواند با علائم مختلفی بروز کند تشخیص برخی از آن‌ها آسان تر از سایرین است. برخی از علائم اعتیاد به قرص ب2 عبارتند از:
افراد معتاد به ب2 اغلب علائم روانی مانند افسردگی، اضطراب، نوسانات خلقی سریع و تشدید مسائل مربوط به سلامت روان را تجربه خواهند کرد.
رفتارهای زیر ممکن است نشان دهنده این باشد که افراد با اعتیاد به ب2 دست و پنجه نرم می کنند:
وابستگی و اعتیاد به ب2 به دلیل عدم تعادل مغزی ناشی از مصرف این دارو رخ می‌دهد. هر شبه‌افیونی، از جمله بوپرنورفین، می‌تواند اعتیادآور باشد زیرا به طور مشابه بر مغز تأثیر می‌گذارد. مواد افیونی با تأثیر بر گیرنده‌های اندورفین، تولید طبیعی اندورفین را کاهش داده و باعث ایجاد تحمل می‌شوند. این تحمل منجر به نیاز به دوزهای بیشتر و در نهایت وابستگی و اعتیاد می‌شود.
همچنین ممکن است افراد در معرض خطر بیشتری برای اعتیاد به این دارو باشند اگر:
کنترل علائم ترک ب2 به تنهایی می‌تواند دشوار باشد و انجام این کار می‌تواند افزایش خطر عود، مصرف بیش از حد و حتی مرگ را به دنبال داشته باشد. به دلیل این خطرات، هرگز نباید سعی در ترک بدون نظارت پزشکی داشت و بیماران برای ترک ب2، باید به پزشک متخصص و مشاورین درمانی مراجعه کنند.
اولین گام مؤثر، مراجعه به پزشک برای دریافت برنامه‌های دارودرمانی و مشاوره است. ترک ب2 به تدریج و تحت نظارت تیم پزشکی انجام می‌شود. مرحله اول، سم‌زدایی است که با قطع مصرف دارو آغاز می‌شود و ممکن است چند هفته طول بکشد. در این مرحله، علائم ترک ظاهر می‌شوند که نسبت به دیگر مواد مخدر کمتر است. تیم مشاوره و روان‌درمانی نیز برای حمایت روانی بیمار در این دوره فعالیت می‌کنند.
علائم ترک ب2 مشابه علائم ترک هروئین است، اما شدت آن‌ها کمتر است. پس از قطع مصرف طولانی مدت ب2، ممکن است برخی از عوارض جانبی جسمی و روانی زیر تجربه شود:
افرادی که مصرف بیش از حد بوپرنورفین داشتند ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
در کلینیک ترک اعتیاد دی، روزانه با مراجعینی روبرو می‌شویم که به دلیل تجویز و مصرف نادرست بوپرنورفین برای ترک اعتیاد، نه تنها موفق به ترک مواد افیونی نشده‌اند، بلکه به این دارو نیز وابسته شده‌اند و از مشاورین و پزشکان متخصص ما درخواست راهنمایی و کمک می‌کنند.
کلینیک ترک اعتیاد دی، به جای استفاده از ب2 و داروهای جایگزین برای ترک اعتیاد، بر درمان ریشه‌ای و تخصصی بیمار تمرکز دارد و با ارائه خدمات بستری، درمان‌های سرپایی و خدمات اورژانسی به صورت شبانه‌روزی آماده خدمت‌رسانی به بیماران عزیز است و آن‌ها را تا رسیدن به یک زندگی سالم و عادی همراهی می‌کند.
